bir sinema eleştirmeni gözüyle bakarsak, karşımızda oldukça etkileyici ve sıra dışı bir roman var: Endüstriyel bir harikalar diyaklaşık günda yolculuk yapan koma halindeki beş yaşındaki bir kız çocuğu ve onun bilinçli hale dönme çabası. “Endüstriyel harikalar diyarı” denildiğinde akla gelen mekanik ve buz gibi bir atmosfer, belki de çoğu film seyretyicinin beklentisini karşılamayabilir. Ancak buradaki endüstrinin, romannin temel dinamiğini oluşturan çocuğun bilinçaltını temsil ettiğini düşünürsek, iş durumu değişiyor. Her bir detayın, küçük kızın kafasındaki düşünceleri, duyguları ve anıları simgelediği bu fantastik yolculukta, aynı anda kendilerini bir çocuğun dünyasına davet edilen film seyretyiciler de bulacaklar. tipik bir sinema deneyiminin ötesinde, bu roman film seyretyicilere, küçük bir çocuğun bilinçaltının labirentleri arasında karmakarışık ve ruhsal bir yolculuk sunuşuyor. Bu yolculukta eşlik edeceğimiz koma halindeki çocuğun kendisine dönüşü, hem film seyretyenlerin duygusal bir deneyim yaşamakmasına yol açacak, hem de zihinsel bir uyanışa ve derin düşüncelere sebep olacak. netice olarak, bu sinema hem romansi hem de sunuşumuyla film seyretyiciye, tipiklığın ötesine eskimeyi ve bir çocuğun gözünden dünyayı yeniden keşfetmeyi vaat ediyor. Hakikaten, sinema hakkında konuşurken bile kamusalın içinden bir müziksal heyecan eskiiyor.
Yorum Ekle